Kwestią, która wzbudza najwięcej emocjijest przechodzenie przez ulicę lub drogę w miejscu, gdzie nie ma pasów. Nie jest prawdą, że pieszy przechodzący przez jezdnię poza miejscem do tego wyznaczonym popełnia wykroczenie – przynajmniej nie w każdym przypadku. Kwestię przechodzenia przez jezdnię jasno definiują przepisy Ustawy prawo o ruchu drogowym (Art. 13), które cytujemy poniżej.

W świetle prawa przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dopuszczalne wówczas, gdy odległość do najbliższego z nich przekracza 100 metrów. W takim przypadku dozwolone jest przejście przez ulicę o ile nie utrudni to ruchu pojazdom. Decydując się na taki ruch pieszy musi sobie zdawać sprawę z tego, że w przeciwieństwie do tzw. „zebry”, przechodząc przez jezdnięnie ma pierwszeństwa. Na oznakowanym przejściu pieszy ma bezwzględne pierwszeństwo, a nieudzielenie go przez kierowcę może skutkować wysokim mandatem. Mimo tego, często mamy do czynienia z potrąceniami pieszych na dedykowanych im przejściach. W 2012 roku Takich wypadków było aż 3 342, co stanowi niemal połowę ogółu wypadków z udziałem pieszych (6 857). Niestety spośród osób potrąconych na pasach aż 212 straciło życie, najczęściej nie ze swojej winy.

Bardzo istotne w podczas przechodzenia przez jezdnię jest to, by robić to z rozwagą, powoli i z zachowaniem ostrożności. Zasady te należy stosować zarówno podczas przechodzenia przez wyznaczone przejście, jak również w każdym innym przypadku. Policjanci w razie potrącenia często wskazują, że przyczyną zajścia było wtargnięcie na jezdnię. Oznacza to, że np. pieszy bezsprawdzania, czy nie nadjeżdża pojazd, wbiegł na jezdnię. W razie potrącenia, zwłaszcza gdy zajście zarejestrowały kamery monitoringu, za sprawcę może zostać uznany poszkodowany pieszy. Kwestię zasad przechodzenia przez jezdnię określają przepisy Kodeksu drogowego w Art. 14, które cytujemy poniżej.

Całkowicie niedozwolone i skrajnie niebezpieczne jest natomiast przechodzenie przez jezdnię, która posiada pasy ruchu rozdzielone barierkami. Przeskakiwanie przez nie jest nielegalne w każdym przypadku. Nie ma tutaj znaczenia odległość od przejścia dla pieszych – nawet jeśli jest bardzo duża.

Na szczególną uwagę w kontekście przechodzenia przez jezdnią, zasługuje przypadek, gdy dokonywane jest to poza terenem zabudowanym, na drogach o podwyższonej prędkości. Zasady są tam co prawda zupełnie identyczne jak np. w mieście, ale należy przy tym zachować jeszcze wyższą ostrożność i odpowiednio oceniać prędkość pojazdów zbliżających się do miejsca, w którym pieszy chce przejść przez jezdnię.

Zasad przechodzenia przez jezdnię dróg ekspresowych i autostrad omawiać nie będziemy, ponieważ ruch pieszych na tego typu drogach jest zupełnie niedozwolony, choć niestety i takie przypadki się zdarzają.

Najwięcej wypadków z udziałem pieszych, w tym potrąceń na pasach, ma miejsce w miesiącach jesienno-zimowych. Przyczyną jest gorsza widoczność, szybciej zapadający zmrok oraz ciemna odzież pieszych. To właśnie ubiór stanowi jeden z najpoważniejszych czynników, który może uratować życie. Osobom, które poruszają się pieszo poza obszarem zabudowanym zaleca się stosowanie specjalnych kamizelek odblaskowych.

Prawo o ruchu drogowym
Art. 13. Zasady przechodzenia przez jezdnię lub torowisko
1. Pieszy, przechodząc przez jezdnię lub torowisko, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, korzystać z przejścia dla pieszych. Pieszy znajdujący się na tym przejściu ma pierwszeństwo przed pojazdem.
2. Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dozwolone, gdy odległość od przejścia przekracza 100 m. Jeżeli jednak skrzyżowanie znajduje się w odległości mniejszej niż 100 m od wyznaczonego przejścia, przechodzenie jest dozwolone również na tym skrzyżowaniu.
3. Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych, o którym mowa w ust. 2, jest dozwolone tylko pod warunkiem, że nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub utrudnienia ruchu pojazdów. Pieszy jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdom i do przeciwległej krawędzi jezdni iść drogą najkrótszą, prostopadle do osi jezdni.
4. Jeżeli na drodze znajduje się przejście nadziemne lub podziemne dla pieszych, pieszy jest obowiązany korzystać z niego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
5. Na obszarze zabudowanym, na drodze dwujezdniowej lub po której kursują tramwaje po torowisku wyodrębnionym z jezdni, pieszy przechodząc przez jezdnię lub torowisko jest obowiązany korzystać tylko z przejścia dla pieszych.
6. Przechodzenie przez torowisko wyodrębnione z jezdni jest dozwolone tylko w miejscu do tego przeznaczonym.
7. Jeżeli wysepka dla pasażerów na przystanku komunikacji publicznej łączy się z przejściem dla pieszych, przechodzenie do i z przystanku jest dozwolone tylko po tym przejściu.
8. Jeżeli przejście dla pieszych wyznaczone jest na drodze dwujezdniowej, przejście na każdej jezdni uważa się za przejście odrębne. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przejścia dla pieszych w miejscu, w którym ruch pojazdów jest rozdzielony wysepką lub za pomocą innych urządzeń na jezdni.
 

Art. 14.
Zabrania się:
1) wchodzenia na jezdnię:
a) bezpośrednio przed jadący pojazd, w tym również na przejściu dla pieszych,
b) spoza pojazdu lub innej przeszkody ograniczającej widoczność drogi;
2) przechodzenia przez jezdnię w miejscu o ograniczonej widoczności drogi;
3) zwalniania kroku lub zatrzymywania się bez uzasadnionej potrzeby podczas przechodzenia przez jezdnię lub torowisko;
4) przebiegania przez jezdnię;
5) chodzenia po torowisku;
6) wchodzenia na torowisko, gdy zapory lub półzapory są opuszczone lub opuszczanie ich rozpoczęto;
7) przechodzenia przez jezdnię w miejscu, w którym urządzenie zabezpieczające lub przeszkoda oddzielają drogę dla pieszych albo chodnik od jezdni, bez względu na to, po której stronie jezdni one się znajdują.